Aan het Regentesseplein stond tot 1974 de markante Regentessekerk, genoemd naar Koningin-Regentes Emma van Waldeck-Pyrmont. Toen koningin Wilhelmina nog minderjarig was trad Emma op als regentes. De naamgeving is een eerbetoon ter nagedachtenis aan haar. Dat geldt ook voor de in 1905 voor de kerk opgerichte natuurstenen obelisk met haar bronzen portret door Arend Odé en A.F. Gips.

Tussen 1899 en 1901 bouwde de Rotterdamse architect J. Verheul het godshuis in opdracht van de Nederduits Hervormde gemeente. Het was een samenraapsel van stijlen. Dit zogenaamde ‘eclecticisme’ was kenmerkend voor die tijd. De buitenkant toonde de vormentaal van de neo-renaissance, terwijl interieuronderdelen als lampen en hekwerken Jugendstil-invloeden verrieden. De soberheid van het ontwerp was daarentegen beïnvloed door Berlage. De plattegrond bestond uit een Grieks kruis met daarop vier puntgevels aan de uiteinden en aan de voorzijde twee torens.

Firma G. van Leeuwen uit Leiderdorp tekende voor het orgel dat gereed kwam in 1906 met 26 register, verdeeld over 2 manualen. Op het eerste manuaal 11 registers, 7 op het tweede (in zwelkast) en 8 op het pedaal.

Het gebouw kon aan 1100 gelovigen een plaats bieden. Aanvankelijk was de toestroom van kerkgangers zo groot dat er zelfs een wachtlijst bestond voor de verhuurde zitplaatsen. Na de oorlog zette de ontzuiling in, gevolgd door een enorme terugloop van bezoekers, zodat het gebouw uiteindelijk ten prooi viel aan de slopershamer. Ook de vergelijkbare Wilhelminakerk uit 1908 aan het Louise de Colignyplein te Bezuidenhout was een ontwerp van Verheul dat de tand des tijds niet heeft doorstaan. De monumentale Regentessekerk heeft plaatsgemaakt voor een appartementencomplex voor senioren.