Na het graven van sloten liep het water gemakkelijker weg en werd het drassige veen droger. Het veen klonk in en de bodem zakte daarom elk jaar een stuk. Op den duur kwam het land lager te liggen dan het omringende land en liep het weer onder water. Nu probeerde men het Bezuidenhout met molens en dijken droog te houden. De eerst bekende molen in het Bezuidenhout was de Oude Veenmolen aan de Trekvliet (1446). Sinds het Bezuidenhout door molens en dijken werd beschermd kun je spreken van een polder. Deze polder kreeg de weinig originele naam Veenpolder. In 1461 werd de Binkhorst daarvan afgesplitst als aparte polder met een eigen molen. In 1654 kreeg de Veenpolder een tweede molen die water wegpompte in de Schenk. In 1879 werden de twee polders samengevoegd tot Veen- en Binkhorstpolder. Het was al die tijd niet makkelijk geweest om het Bezuidenhout te beschermen tegen wateroverlast. Vooral de delen die ver van een molen lagen stonden vooral in de winter vaak onder water.