Vanaf rond 1860 lieten verschillende bouwondernemers herenhuizen bouwen langs de Bezuidenhoutseweg. Tussen de rijen herenhuizen kwamen zijstraten, de eerste nieuwe straten van het Bezuidenhout. Door de slappe veengrond waren deze huizen niet goedkoop, want het veen moest eerst worden afgegraven en daarna worden aangevuld met zand. Bij de Pieter Bothstraat mat men een veenlaag van zo’n anderhalve meter. In een minder dure wijk bouwde men huizen soms wel op het veen en daar konden huizen later verzakken.

De straten en huizen van het Emmapark werden rond 1885 aangelegd. De huizen waren iets minder groot dan die aan de Bezuidenhoutseweg. Na de eerste zijstraten ging de uitbreiding van het Bezuidenhout slechts langzaam verder. Aan de zeekant bouwden andere projectontwikkelaars ook nieuwe wijken. Zij adverteerden met de slogan dat wonen op duingrond gezonder was dan wonen op veen. Maar hoewel veel mensen een huis bij de duinen kochten, woonden anderen liever in de buurt van het centrum of dichtbij een station. Dankzij de nieuw aangelegde spoorwegen werd het Bezuidenhout met de grote huizen en groene omgeving zelfs aantrekkelijk voor mensen die in Rotterdam werkten.

Het Bezuidenhout kreeg ook eenvoudiger huizen. Aan de westkant van het Bezuidenhout, langs het station van de Rijnspoorweg (nu Centraal Station), werd de Schenkweg aangelegd. Ook deze weg kreeg zijstraten die de polder instaken. Hier kwamen vooral goedkopere woningen en woningen voor arbeiders.