Het landschap in dit gebied is eeuwenlang door zee en wind gevormd. Tussen 4000 en 2000 v. Chr. ontstaan er strandwallen met daarop lage duinen. Hoge en droge plekken voor de eerste bewoners.

De zee brengt steeds meer zand mee. De kustlijn verschuift en ligt honderden meters verder naar het westen dan nu. Na de vorming van standwallen en duinen wordt het gebied droog genoeg voor bewoning.

Klimaatsverandering

In het begin van de midden bronstijd - in 1800 voor Chr. - komen de eerste bewoners in dit duingebied. Ze wonen op de flanken van het duin. Het landschap doet sterk denken aan nu maar er groeide jeneverbes, de bossen waren groter en er was meer wild: oeros, bruine beer en wolf. Konijnen komen er pas in de middeleeuwen. In de loop van de tijd wisselen droge en natte perioden elkaar af. Soms is het gebied onbewoonbaar en veranderen de lage delen in een moeras waarin veen werd gevormd. De grootste veranderingen van het landschap komen in de 13de en 14de eeuw. Kimaatsverandering veroorzaakt meer stormen en overstromingen. De kust wordt afgebroken, het zand stuift op en het zandpakket (Jonge Duinen) wordt enkele meters dik waardoor het prehistorische landschap wordt afgedekt. Ook op deze vindplaats. Door de overstuivingen moeten de middeleeuwse bewoners deze plek verlaten: de oude woonplaats verdwijnt voor eeuwen onder het zand.